Hasretin dayanılmaz bir hâl aldığı gecelerden birinde, “Babacığım seni çok özledim!” diye mesaj attı Sema. Güneşin doğmak bilmediği, sıkıntılı gecelerde ara sıra yaptığı bir şeydi. Üstüne pek düşünmeden. İçinde birikenlerin bir şekilde vücuttan atılmasıydı sadece. Gözleri yaşlı, kalbi paramparça; tekrar uykuya daldı. Sabahleyin yastığının altındaki telefonun mesaj sesiyle -çay kaşığının karıştırılırken bardakta çıkardığı o tuhaf … Sisifos Misali (Öykü) okumayı sürdür